Nederlandlingvaj   ĵurnal-artikoloj

tradukitaj en Esperanton
fare de Toon Witkam


fonto:
laNederlanda ĵurnaloNRC
http://www.nrc.nl/handelsblad/van/2015/juli/24/is-erkennen-dat-is-de-bom-onder-onze-wereldorde-1517625
tradukis ĝin (el la Nederlanda en Esperanton) Toon Witkam

Ĉu agnoski IŜ-on? Jen la bombo sub nia mondordo

Inter islamanoj ni havas pli da aliancanoj ol ni pensas, en la lukto kontraŭ Islama Ŝtato (IŜ), argumentas Laila Al-Zwaini, Dieuwertje Kuijpers kaj Rena Netjes.

NRC 24 julio 2015

 

Antaŭ unu jaro la mondo ŝokite rigardis kiel Irakaj Jezidoj estis ĉaspelitaj de IŜ. Tio en la hodiaŭa tempo ankoraŭ daŭre okazas. Kurdoj, ŝijaistoj, kristanoj, senkreduloj, ĉiuj estas sur la hit list de IŜ.

Malpli konata estas ke la sunaista IŜ teroras ankaŭ Irakajn sunaistojn. Tio ne konformas al nia sektisma bildo de la fajrofontoj en la Mez-Oriento, sed tamen okazas. Pro tio ke kontraŭbatali la bone oleitan IŜ-gerilon estas tiel kompleksa kaj plene de militaj malvenkoj ĉe nia flanko, ni senkuraĝiĝas. Kion fari por haltigi tiun ĉi monstron?

Surprizaj estis la proponoj de la Usona profesoro Stephen Walt (Foreign Policy, 10 junio) kaj la Nederlanda politikologo Paul Aarts (NRC, 11 julio). Ili trompe reflektis al ni la aÅ­dacan scenaron por ekvidi ‘la faktojn’, kaj kutimiĝi al la ideo ke IÅœ restados. Se ni ne kontraÅ­batalus IÅœ-on, sed agnoskus ĝin kiel membron de nia tutmonda komunumo, IÅœ trapasus procezon de socialiĝo kaj - same kiel aliaj ŝtatoj kun perforta antaÅ­historio (Kubo, Sovet-Unio) - finfine ankaÅ­ aparteniĝus al la friendly nations.

Rubbish. AÅ­ kiel Araboj diras: Daesh. Krom Araba akronimo por ‘Islama Åœtato de Irako kaj Sirio’ (IÅœIS), daesh estas neologismo por "grupo da thugs (gangsteroj) kiuj trudas sian volon al aliuloj". Do thugocracy. La plej multaj Araboj kaj islamanoj uzas tiun moknomon por IÅœ ĝuste por klarigi al la mondo ke IÅœ ne estas legitima, nek rajtas iam iĝi tia.

Kio estas ja legitima, tio estas la demandoj kiujn Paul Aarts vekas. Ĉar kiel eblas ke IŜ efektivigas tiom da terengajno? Kio kaŭzas ke la torento da would-be ĝihadistoj eĉ ne sekiĝas?

Stephen Walt taksas ke 25.000 "malbone trejnitaj adeptoj", el islaman-komunumo de pli-malpli 1,3 miliardo, ĝisnun aliĝis al IŜ. Esploristo Hassan Hassan[i] supozas ke temas pri 50.000 membroj, inkluzive hejmurbanoj de kiuj la duono estas batalantoj.

Sed kio pri ilia surloka aŭ eĉ regiona terengajno? Paul Aarts sugestas ke, donita la elekton, Iraka sunaisto pli verŝajne elektos por vivo inter IŜ ol inter diskriminacia ŝijaisma reĝimo. Tio sonas kredinda en la vidkampo de sekteca framing, sed ĝi ne estas la realeco. Ke la reĝimoj en Bagdado kaj Damasko diskriminacias sunaistojn, kaj ke IŜ floras ĉe la sekteca malpaco, estas ja fakto. Pro la invado de Irako en 2003 la disfalo de la ŝtato en sektecajn (sunaistojn - ŝijaistojn) kaj etnajn (Kurdojn - Arabojn) rompliniojn iĝis neevitebla. Du intervenoj estis parte respondecaj por tio: unue, la decido de Paul Bremer tuj maldungi la tiam plej fortan armeon kaj la plej kruelan sekurec-servon de la Araba mondo (de Saddam Hussein). La pinto de IŜ konsistas ĉefe el tiuj humiligitaj militistoj kaj sekurecistoj. Ili vidas la reakiron de "ilia" teritorio kiel finfina venĝo..

 

Kio ilin ankaŭ senintence favoras estas la enmiksiĝo de Usono kaj Irano ĉe la elekto de Al-Maliki kiel la unua (ŝijaisma) ĉefministro de Irako. Al-Maliki (nun vicprezidento) efektivigis sektecan agendon, per kiu sunaistoj estis aktive subpremitaj. En IŜ ili trovis sian protektanto. Tamen, la plimulto de la sunaistoj tute ne ŝatas IŜ-on. En la nuraj postsekvoj de la falo de Ramadi en majo pereis 848 sunaistoj, dum la Iraka armeo lasis ilin en embaraso. Regionaj sunaistaj tribestroj petas gazetarkonferencon-post-gazetarkonferenco helpon en sia batalo kontraŭ IŜ. Sed Vaŝingtono diras - oficiale - ke ĝi ne volas ignori Bagdadon. Tio, kaj do ne tiel multe por-IŜ-aj simpatioj de sunaistaj triboj, klarigas kial IŜ en Anbar, la plej granda Iraka provinco, daŭrigas tian firman teritorian piedtenejon.

Kie multaj sunaistoj do montras pli da batalemo por elimini IŜ-on ol ni rekonas, la Okcidento kaj la apudaj Arabaj ŝtatoj ĝuste montriĝas maltrankvilige senfortaj aŭ indiferentaj.

Ĉu IÅœ vere pretus ‘socialiĝi’? Tiam ili devus sian striktan ĝihad-doktrinon radikale revizii. Tiam Al-Baghdadi devus proklami Fatwa-on por ‘islama nirvano’. Ne kompaso por navigi, ni pensas.

Kion ni tiam ja faru kontraŭ IŜ? La ŝlosilo kuŝas en subfosi ĝian altiran forton, terengajnon kaj enspezojn, kaj tiamaniere ne fortigi, sed malfortigi, iun ajn internacian aŭ islaman ekzisto-rajton de ĝi.

Do: akiri profundan konon pri surlokaj kaj regionaj aktoroj kaj dinamikoj, prefere antaŭ ol ni ekagas. Kompreni ke militista interveno estas la lasta eblo kaj ĉiuokaze neniam estu la sola strategio. Longe elteni kaj ĉefe: la interesojn, bezonojn kaj protektadon de homoj (ankaŭ islamanoj) prioritatigi. Eĉ antaŭ geostrategiaj interesoj. Tio nun eble sonas naive kaj idealisme, sed formis ja la bazon por la fondo de la Unuiĝintaj Nacioj (UN), kaj de la konstitucioj de niaj demokratioj.

Resume, en la lukto kontraŭ IŜ ni havas nenombreble pli da islaman-aliancanoj ol ni supozas. Tiuj islamanoj daŭre restos. Alkutimiĝu jam al tio.

 

 

Laila Al-Zwaini estas arabistino kaj juristino, kaj fondintino de ‘Re:Orient’.                

Dieuwertje Kuijpers estas doktoriĝantino pri High Risk Politics ĉe VU (Vrije Universiteit, Amsterdam).

Rena Netjes estas arabistino kaj ĵurnalistino.

 

 

[i] http://www.theguardian.com/profile/hassan-hassan

Ĉiuj artikoloj   |  




©novembro 2024 Toon Witkam | Powered by RosyGrass