fonto:
laNederlanda ĵurnaloVolkskrant
http://www.volkskrant.nl/opinie/maatwerk-heeft-de-toekomst-in-eu~a4249769/
tradukis ĝin (el la Nederlanda en Esperanton) Toon Witkam
LaÅmezura aranÄado havas estonton en EU
Volkskrant 23 februaro 2016
Fare de Sebastiaan Princen
Unuavide, la en la EÅropa Konsilio atingita interkonsento pri la pozicio de Britio en la EU estas klasika kazo de EÅropa kompromisa potenco. Tio estas for de la fundamenta repripensado pri la rolo kaj taskoj de EU, pri kiu David Cameron estis unuainstance insistinta. En freÅdata analizo iu[i] konkludas ke la interkonsento ĉefe registras tion, kio fakte jam estas la kazo kaj ne kondukas al ‘EÅropo à la carte’, en kiuj landoj povas laÅ temo elekti ĉu ili partoprenos aÅ ne.
Estas vero, ke diferencoj inter membroÅtatoj, kaj esceptaj pozicioj por kelkaj de tiuj, nun jam regule okazas. La akordo en la EÅropa Konsilio antaÅeniras kun tiu praktiko, sed samtempe donas al Äi turnon kiu povus havi sekvoriĉajn konsekvencojn. Äœis nun ‘opt outs’ kaj interkonsentoj kiuj ne validas por ĉiuj membroÅtatoj, estis emfaze konsiderataj kiel esceptoj al la regulo.
La konturoj de nova maniero de traktado ene de EU venas antaÅen, ĉe kio interkonsentoj ĉiam pli ofte ankoraÅ nur validos por membroÅtatoj kiuj volas tion.
En la nun atingita akordo ĉi tiu logiko estas radikale ÅanÄata: ekde nun ne plu antaÅiras unuformeco, sed la agnosko ke diferencoj povas (kaj rajtas) ekzisti inter membroÅtatoj. Sole la agnosko, ke en EU povos kunekzisti daÅre diversaj monunuoj, estas de granda simbola valoro. Fakte tio jam nun ankaÅ estas la kazo, sed formale tio estis nur intertempa fazo survoje al la idealo de komuna valuto. La sama validas por novaj aranÄoj proponataj sur la tereno de ekonomia regado kaj la liberaj rilatoj de dungitoj.
Tiel videblas la konturoj de nova aliro ene de EU, ĉe kio interkonsentoj ĉiam pli ofte sole aplikos al membroÅtatoj kiuj volas tion. Ĉi tiu aliro dum la pasintaj jardekoj jam evoluis paÅo post paÅo. La akordo kun Britio konfirmas kaj legitimas tion plue.
La granda plendo deponita kontraÅ tia aliro, estas ke Äi kondukas al flikaĵaro (patch work) de reguligoj, pro kio civitanoj kaj entreprenoj ne plu scias kio alfrontas ilin. Plie, tiu situacio povas facile konduki al ‘cherry picking’, ĉe kio la membroÅtatoj Åatas ja la dezirojn, sed ne la ÅarÄojn de la kunlaborado.
La interkonsento kun Britio, se Äi estos aprobata de la Brita balotantaro, povos promociiÄi de tagmenuo al specialaĵo de la domo
Tiuj plendoj certe estas realaj, sed ili ne bezonas konduki al kategoria malakcepto. Kelkaj aferoj povas nur esti traktataj se ĉiuj membroÅtatoj partoprenas. Translimaj mediaj problemoj, kiel aero- kaj akvo-poluado, estas bonaj ekzemploj de tiuj. Sed estas ene de EU sufiĉe da interkonsentoj kies profitoj kaj ÅarÄoj multe pli rekte koncernas individuajn membroÅtatojn. Tiam membroÅtatoj mem povas kompare prijuÄi ĉu ili volas partopreni al tio.
Se oni agnoskas ke laÅmezura aranÄado estas la regulo pli ol escepto en EU, tiam povas esti plue pripensataj la situaciojn en kiuj Äi ja kaj en kiuj Äi ne aplikeblas. Tiamaniere la interkonsento kun Britio, se Äi estos aprobata de la Brita balotantaro, povos promociiÄi de tagmenuo al specialaĵo de la domo.
Sebastiaan Princen estas profesoro pri ‘Regado kaj Politiko en EU’ ĉe la Universitato de Utrecht (en Nederlando).
[i] "Ten Eerste", artikolo de Marc Peeperkorn en la Nederlanda ĵurnalo Volkskrant, de 22 februaro 2016.